Kot domowy

Kot domowy (łac. Felis catus^[1][2], również Felis silvestris catus lub Felis (silvestris) domesticus) – udomowiony gatunek małego, mięsożernego ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu^[3] i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie^[4]. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem. 

Historia

Przodkiem kota domowego jest kot nubijski – według poglądów większości współczesnych naukowców różnice pomiędzy kotem domowym i nubijskim są tak niewielkie, że należą one do tego samego podgatunku. Istnieją rozbieżności w kwestii daty udomowienia kota. Większość źródeł sugeruje lata 4000 – 3700 p.n.e., a miejscem w którym miało do tego dojść była Nubia. Istnieją jednak dowody (grób kota z Cypru sprzed ok. 7500 r. p.n.e.), że domestykacja kota zaczęła się znacznie wcześniej i trwała kilka tysięcy lat, a jej miejscem był obszar Żyznego Półksiężyca. Już ok. 2000 r. p.n.e. kot był pospolicie hodowany w Egipcie. Wykorzystywany był do tępienia gryzoni zagrażających zapasom żywności osiadłych ludzi, do pozyskiwania futer, i mięsa (Boliwia, Chiny),Francja, jak również do celów naukowych. Był obiektem kultu w starożytnym Egipcie, gdzie wiązano go z boginią Bastet, a zwłoki kotów mumifikowano. Pożyteczny jako zwierzę tępiące szkodliwe gryzonie, może wyrządzać szkody wśród drobnych ptaków śpiewających. Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów; współczesne wzorce niektórych starszych ras znacznie odbiegają od ich wcześniejszych cech (jak w przypadku kotów perskich czy syjamskich). Znaczna liczba kotów domowych żyje samodzielnie w miastach (w Polsce są to tzw. koty piwniczne lub dachowce).

Wiek kota

Dziesięciomiesięczna samica kota domowego

Koty żyjące na wolności dożywają średnio do 8 lat, natomiast koty trzymane w domu osiągają do 20 lat. Na długość życia wpływa szereg czynników, takich jak: płeć, styl życia, zwyczaje. Najdłużej żyjącym kotem według Księgi rekordów Guinnessa była kotka imieniemCreme Puff (1967–2005), która przeżyła 38 lat i 3 dni^[6].

Małe kocięta rozwijają się szybko. Stają się w pełni samodzielne w wieku od 10 do 12 tygodni i wtedy mogą trafić do nowych właścicieli. Gdy mają około 3 miesięcy kotka przestaje się nimi interesować i zmusza je do samodzielności. W wieku około 5 miesięcy kociaki wymieniają zęby na stałe. Dzieciństwo kończy się z uzyskaniem dojrzałości płciowej. W tym okresie może pojawić się pierwsza ruja, a kot zaczyna oznaczać swoje terytorium.

Wyraźne objawy starości pojawiają się zwykle po 10 roku życia: coraz częściej pojawia się kamień nazębny, osłabia się wzrok, słuch i węch, stają się powolne oraz słabe. Stare koty są bardzo wrażliwe na zmiany środowiskowe i stres.

Wiek kota w porównaniu z wiekiem człowieka
kot	człowiek	kot	człowiek	kot	człowiek	kot	człowiek
1 miesiąc	6 miesięcy	8 miesięcy	16 lat	7 lat	45 lat	14 lat	72 lata
2 miesiące	10 miesięcy	1 rok	18 lat	8 lat	50 lat	15 lat	74 lata
3 miesiące	2 lata	2 lata	25 lat	9 lat	55 lat	16 lat	76 lat
4 miesiące	5 lat	3 lata	30 lat	10 lat	60 lat	17 lat	78 lat
5 miesięcy	8 lat	4 lata	35 lat	11 lat	62 lata	18 lat	80 lat
6 miesięcy	14 lat	5 lat	40 lat	12 lat	65 lat	19 lat	82 lata
7 miesięcy	15 lat	6 lat	43 lata	13 lat	68 lat	20 lat	84 lata

Dane pochodzą z serwisu: http://pl.wikipedia.org

KOTY - anatomia

Anatomia

Kot domowy ma okrągłą głowę, duże oczy przystosowane do widzenia w niskim natężeniu światła, spiczaste uszy. Posiada bardzo dobry zmysł słuchu i wzroku; węch około czterokrotnie silniejszy od ludzkiego oraz dobrze wykształcony zmysł dotyku. Posiada włosy czuciowe – wibrysy, wydatne zwłaszcza nad górną wargą (popularnie "wąsy"), także nad oczami i na policzkach oraz po wewnętrznej stronie przednich łap. Pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu, może też krzyżować się ze żbikiem. 

Pazury kota zaopatrzone są w specjalny mechanizm umożliwiający ich chowanie.

Masa ciała kota waha się od 2,5 do 7 kg. Niektóre jednak uzyskują większą wagę, dochodzącą do ok. 15 kg (np. Maine Coon oraz norweski leśny).

Trzymany w warunkach domowych często dożywa ok. 15–20 roku życia, czasami więcej. Wolno żyjące w miastach koty "piwniczne" żyją przeciętnie do 2 lat, choć okres ten może ulec wydłużeniu dzięki dożywianiu.

Znaczenie terenu i problemy z nim związane

Koty znaczą swój teren również w domu. Znaczenie terenu polega na ocieraniu się kota o ściany, meble czy nogi właściciela, co może być odebrane jako przejaw sympatii. Kocury oprócz ocierania, swój teren zaznaczają moczem o innym bardziej intensywnym zapachu niż ich normalny mocz. Nie jest prawdą, że tylko kocury znaczą moczem swój teren, zachowanie to obserwuje się również u bardzo dominujących kotek (tzw. matki stada). Znaczenie kotek dominujących odbywa się tak samo jak u kocurów, polega na mocnym strzyknięciu moczem w pozycji stojącej. Oprócz tego kotki w czasie rujki często moczą się w różnych miejscach: zachowanie to ma na celu zwabienie partnera.

Fizjologia

Dzienna długość snu kota jest zmienna, zwykle śpią one od 12 do 16, średnio 13-14 godzin. Niektóre koty mogą spać nawet 20 godzin w ciągu doby.
Koty są zoofagami, ich układ pokarmowy przystosowany jest tylko do pokarmów mięsnych (krótkie jelito cienkie).
Normalna temperatura ciała kota waha się od 38 do 39 °C. Gorączka u kota występuje, gdy temperatura jego ciała przekracza 39,5 °C. Temperatura 37,5 °C oznacza hipotermię.
Serce kota w normalnych warunkach bije od 140 do 220, a podczas odpoczynku od 150 do 180 uderzeń na minutę. 

Rozmnażanie

Koty rozmnażają się płciowo, zapłodnienie jest wewnętrzne. W ciągu roku kotka 2 do 4 razy wchodzi w okres rui. Proestrus trwa około dwóch dni, objawia się wzmożonym pozostawianiem śladów zapachowych (ocieranie o przedmioty) i częstszym miauczeniem. Estrus trwa od 3-10 dni (obecność samca skraca tę fazę o kilka dni). Anestrus trwa około 8 tygodni, chociaż zdarza się, że kotka wchodzi w fazę proestrus zaraz po porodzie.

Jajeczkowanie jest wywołane przez stymulację receptorów u kotki przez członek męski samca. Ciąża trwa od 60-70 dni i kończy się narodzinami od 1 do 8 (przeważnie 3-5) kociąt. Ponieważ kotka może odbyć stosunki z wieloma samcami w ciągu rui, kocięta z jednego miotu mogą mieć kilku ojców. Gdy kotka urodzi kocięta choćby o 10 dni wcześniej, jest duże prawdopodobieństwo, że małe kociaki nie przeżyją. Jeśli kotka ma problemy przy porodzie, trzeba jej niezwłocznie pomóc, np. jeśli kotek utknął w kroczu matki, należy pociągnąć delikatnie za jego przednie łapki, nie ruszając głowy; jeśli kotek się urodził, ale matka nie wyczyściła mu otworów oddechowych, trzeba zareagować natychmiast, bo kociak może się udusić. Po urodzeniu kocięta przez 7 do 14 dni są zupełnie ślepe, dopiero potem otwierają oczy (nie jednocześnie, np. jedno w 9 dniu, a drugie w 11). Kocięta są karmione mlekiem matki przez 13 tygodni, chociaż zdarzają się przypadki kiedy są one karmione znacznie dłużej. 

Zachowanie i pielęgnacja kota

Wędrówki

Badania prowadzone przez naukowców z University of Illinois at Urbana-Champaign z użyciem nadajników radiowych pozwoliły stwierdzić jak koty mieszkające z ludźmi i zdziczałe zachowują się w terenie. Stwierdzono, że^[7]:

cecha	kot mieszkający z ludźmi	kot zdziczały
część czasu poświęcona na wypoczynek	80%	62%
część czasu poświęcona na małą aktywność (higiena)	17%	24%
część czasu poświęcona na większą aktywność (polowanie)	3%	14%
obszar wędrówek	0,3 km2	5,5 km2
liczba badanych osobników	18	24

Emocje

Stan emocjonalny kota można odczytać, obserwując jego zachowanie.

Ogon kota oprócz pomagania mu w utrzymaniu równowagi w chodzeniu na wąskich powierzchniach sygnalizuje również nastrój zwierzęcia. Ogon ustawiony na wprost oznacza, że kot jest spokojny. Ogon uniesiony pionowo do góry oznacza chęć kota do zabawy. Gdy zwierzę macha ogonem, oznacza to, że jest zdenerwowane, czyli inaczej niż jest to w przypadku psa. Machanie końcem ogona oznacza zainteresowanie, a jeżeli kot stoi przy tym na ugiętych łapkach – podniecenie, kiedy kot ma lekko najeżone włosy na karku i napuszony ogon jest poważnie zaniepokojony lub zdenerwowany sytuacją. Będąc rozdrażnionym może zaatakować innego osobnika. Kot uwielbia pogoń za szybko poruszającymi się przedmiotami i wchodzenie na drzewa, z których jednak z trudem schodzi. Świetnie też potrafi bawić się sam. Z braku gryzoni (np. w mieszkaniu, w mieście), aby zaspokoić swój instynkt łowiecki, poluje na owady, zwłaszcza latające.

Zachowania społeczne

Koty są często opisywane jako zwierzęta samotne. W rzeczywistości jednak są z natury towarzyskie. Mają słabo rozwinięty instynkt stadny; oznacza to, że w stanie dzikim same dbają o swoje podstawowe potrzeby (bezpieczeństwo, pożywienie). Dzikie koty żyją najczęściej w koloniach, lecz nie tworzą stada, gdyż każdy osobnik dba sam o siebie. Starsze zwierzęta niekiedy wykazują agresję wobec młodych.

Relacja pomiędzy ludźmi a kotami domowymi przez tysiące lat nabrało cech symbiozy. Koty dostrzegają różnice gatunków i wiedzą, że ich opiekunowie nie są kotami. Potwierdza to różnica między językiem ciała używanym przez kota w kontaktach z ludźmi a tym używanym wobec przedstawicieli swojego gatunku. Niektórzy zoologowie uważają, że kot traktuje opiekuna jak zastępczą matkę, pozostając w stanie "przedłużonego dzieciństwa".

Kot nie znosi złego traktowania i jest pod tym względem bardzo pamiętliwy. Dobrze traktowany, przywiązuje się do swego właściciela i na swój powściągliwy sposób okazuje mu przyjazne uczucia (wybiega na spotkanie, wychodzi na spacery, towarzyszy przy pracy, domaga się głaskania itp.). Niektóre koty można nauczyć prostych sztuczek, np. "proszenia" o jedzenie.

Higiena

Koty nie używają tak jak inne zwierzęta jakichkolwiek zbiorników wodnych do mycia się. Czyszczą swoje futro kilkakrotnie w ciągu dnia, liżąc sierść, a tam gdzie nie sięgają językiem – zwilżoną językiem łapą, wycierają dokładnie całe ciało. Język kota jest szorstki (posiada wiele małych "haczyków"), przez co skutecznie wygładza sierść, usuwa brud z futra i siwe, obumarłe włosy. Połykanie włosów w trakcie higieny kota może prowadzić dozakłaczenia, czyli powstawania pilobezoarów (zwanych także wypluwkami, lub potocznie kłaczkami). W usunięciu zakłaczenia pomaga kotu jedzenie trawy oraz niektórych rodzajów surowego mięsa, dzięki czemu jego układ trawienny działa lepiej i nie jest zanieczyszczony.

Dane pochodzą z serwisu: http://pl.wikipedia.org 

Zwierzęce prezenty

Zwierzę - prezent

Często zwierzęta stają się prezentami na różne okazje: urodziny, dzień dziecka, komunie. Ale czy to dobry pomysł obdarować kogoś takim prezentem? Kiedy jest to zły a kiedy dobry pomysł? Ostatnimi czas coraz częściej słyszy się o jeżach - hit na prezent.



Gdyby zwierzęta miały głos.Zapytałem jeża z małej hodowli, czy nie chciałby pójść ze mną do nowego domu. Odpowiedział, że tu jest mu dobrze. Ma kochającą mamę, opiekuna, który bierze go na ręce i przytula. Nie brakuje mu jedzenia i picia. Ale ja mówię, że tam gdzie go zabiorę też będzie pod opieką. Ona zapytał: "Czy wiesz jak się mną opiekować?". Ja akurat wiem - pomyślałem, ale ten jeżyk miał być prezentem dla mojej córeczki. Czy ona wie jak zajmować się jeżem? Jest już duża - nauczy się. "Czy będzie cierpliwa?" - zapytał jeż ponownie, jakby czytając mi w myślach wiedział, że moja córka będzie się nim opiekować. Pokiwałem twierdząco. "Czy będzie codziennie czyścić moje terrarium?". Spuściłem smutnie głowę. Ale ja będę to robił, gdy ona nie będzie mogła. "A czy to ty też będziesz mnie kąpał, obcinał pazurki, zabierał do weterynarza?". Prezent dla córki. hmm czy aby na pewno nie stanie się prezentem dla mnie?
Zwierzęta są wymagające i nie rzadko absorbują wiele czasu. Czy przyszły opiekun nie powinien dowiedzieć się o nim jak najwięcej?


Niechciany prezent.
A co wtedy, gdy obdarowana osoba nie chce mieć zwierzaka? Co się stanie, gdy opiekun powie "Nie chciałem Cię!" Jeśli będzie miał szczęście znajdzie się ktoś, kto przygarnie go i pokocha - będzie się nim opiekować. Inni nieszczęśnicy będą się męczyli, będą zaniedbywani.


Prezent dla dziecka.
Często to rodzic chce mieć zwierzę w domu. Myśl, że jak kupi dziecku jeża, to wszelka odpowiedzialność za opiekę nad nim spocznie na dziecku, a dorosły będzie mógł cieszyć się obecnością tuptusia. Ale czy bierze się pod uwagę dojrzałość naszych pociech, ich umiejętność zaangażowania? Co wtedy, gdy nasze dziecko wyjedzie na wakacje. Czy jesteśmy gotowi zaopiekować się jeżem na ten czas?

żródło zdjęcia: Jeżyniec.pl

Rady. Najlepiej jak porozmawiasz z osobą, której chcesz dać prezent o Twoich planach. Zachęć ją by dowiedziała się jak najwięcej o zwierzęciu, które chciałbyś jej dać. Niech to przyszły właściciel zadecyduje, czy będzie chciał mieć zwierzę. Jeśli chcesz dać taki prezent swojemu dziecku - zastanów się, czy poradzi sobie z wszelkimi aspektami opieki nad nowym członkiem rodzimy - omów z nim wszystkie obowiązki. Pamiętaj, że to żywe stworzenie, które chronione jest przez prawo!  Nie myśl też, że jeśli pociecha przestanie się opiekować zwierzakiem, to oddasz go w dobre ręce np. dziadków. Czy oni o tym wiedzą? Jeż na prezent to nie zawsze dobry pomysł, często to zależy od Ciebie.

Portal o jeżach

--

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Adopcja

Czworonogi do adopcji

Autorem artykułu jest MD


W sobotę, 12 maja 2012 r., w Centrum Korona we Wrocławiu można było zaadoptować czworonoga. Nowe rodziny znalazło kilkanaście bezdomnych psów. Specjaliści z Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami radzili także jak dbać o zdrowie pupili, a na dzieci czekały liczne zabawy i konkursy z nagrodami. Czworonożny Przyjaciel Rodziny to kolejny event z cyklu Godziny dla Rodziny.

W ramach majowego eventu  Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami przeprowadziło wyjątkową akcję społeczną, która miała na celu zwrócenie uwagi na krzywdę opuszczonych i zaniedbanych zwierząt. Najmłodsi i ich rodzice dowiedzieli się jak odpowiedzialnie zajmować się czworonożnymi przyjaciółmi oraz o czym należy pamiętać, by były one zdrowe i szczęśliwe. Specjaliści udzielali też bezpłatnych porad weterynaryjnych i behawioralnych.

Każdy, kto chciał podarować zwierzakom nowy dom, mógł dokonać adopcji w trakcie trwania eventu.  - Adoptując bezdomne psy i koty, na nowo przywracamy im wiarę w ludzi i dajemy dobry przykład innym - mówił Mateusz Czmiel, rzecznik prasowy TOZ Wrocław. Podczas eventu można było wesprzeć zwierzęta również finansowo. - Każda złotówka przekazana jest na leczenie oraz utrzymanie odebranych z interwencji zwierząt dodaje Czmiel. Dla tych, którzy nie mogli pozwolić sobie na psa czy kota, sklep zoologiczny Anakonda zaprezentował małe zwierzątka klatkowe m. in. papużki, myszki i chomiki.

Podczas spotkania odbyły się również zabawy i konkursy ze stałymi partnerami cyklu. Pociąg do Bajeczki przygotował dla najmłodszych ciekawe aktywności plastyczne. ABC FIT zabrał dzieci w podróż z kamerą wśród zwierząt, a Czas Dzieci zorganizował konkursy z wyjątkowymi nagrodami. Z okazji święta czworonogów, specjalne promocje dla klientów Korony przygotowały też sklepy.

Czworonożny przyjaciel rodziny to kolejny event z cyklu Godziny dla Rodziny całorocznego programu rozrywkowego opracowanego dla dzieci i rodziców z myślą o weekendowych wizytach w galerii Korona. Spotkania odbywają się zawsze w sobotę, od 12:00 do 15:00. Podczas każdego wydarzenia podbijane są karty lojalnościowe. Zebranie czterech pieczątek uprawnia do wzięcia udziału w konkursie na najlepsze hasło opisujące cykl Godziny dla Rodziny. Karty z hasłami i pieczątkami zbierane będą podczas ostatniego eventu w grudniu. Do wygrania są karty podarunkowe Centrum Korona.

Więcej informacji na stronie: www.centrum-korona.pl

--

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Porzucane "pociechy"

Schroniska... z jednej strony zbawienie z drugiej – koszmar. Mnóstwo zwierząt przeważnie psy, pieski, pieseczki... . Nigdy nie odważyłam się pojechać do schroniska... Problem w tym że nie potrafiłabym z niego wyjść – nie chodzi o to że z „pustymi rękami”, po prostu nie potrafiłabym się zdecydować na jednego czy dwa pieski. Chciałabym je wziąć wszystkie!!!

Zauważyliście, że bardzo dużo schronisk ma duże kłopoty finansowe. Zastanawiam się czy jest to związane z kryzysem finansowym, wcześniej się o tym tak dużo nie mówiło, czy tym, że ludzie coraz bardziej są nieczuli, kupują dziecku pieseczka gdzie po 3 miesiącach okazuje się, że nie ma kto wyprowadzać na dwór, nie ma kto się z nim bawić i „dobrzy” rodzice postanawiają „pozbyć” się kłopotu... wyrzucą z samochodu blisko jakiegoś targu albo w najgorszym przypadku wywiozą do lasu lub wrzucą w worku do rzeki lub stawu. Uwierzcie mi wiem coś na ten temat...




Mieszkam w małym mieście, bardzo blisko tzw. zieleniaka, który jest dwa razy w tygodniu – w czwartki i soboty. Gdy już zniknie targ oraz ludzie kupująco-sprzedający – można zauważyć na ulicy „nowe” pieski szukające usilnie swojego Pana lub swojej Pani. Niestety bezskutecznie... Przygarnęłam już dwa takie pieski – dwie suczki. Jedną jest u nas już około 3-4 lat – ta dość szybko się do nas przekonała. Z drugą było gorzej – przez jakieś 3 tygodnie wabiliśmy ją jedzeniem. Jak już udało się ją złapać i wziąć ją do domu – tam gdzie się ją położyło tam bez żadnego ruchu leżała... Po następnych 3 tygodniach udało się i zaczęła przychodzić na zawołanie :-)
W tej chwili mam: pieska – który jest „właścicielem” domu oraz dwie przygarnięte suczki. Mój zaborczy piesek na szczęście szybko przyzwyczaił się do nowych domowników :-)

Legowisko

Jak zadbać o odpowiednie legowisko dla psa

Autorem artykułu jest Li Li

Każdy właściciel czworonoga, który od wieków nazywany jest najlepszym przyjacielem człowieka, pragnie by miał jak najlepsze warunki bytowe. Staramy się by miał co jeść, by czuł się bezpiecznie.

Aby to osiągnąć należy przede wszystkim poświęcić mu jak najwięcej uwagi, po to by nie czuł się samotny oraz znudzony. Nuda oraz brak kontaktu z właścicielem jest chyba najgorszą karą jaką można zadać zwierzęciu, jakim jest pies. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego jak ważne jest, by pies miał w domu swoje własne, nienaruszalne miejsce, gdzie będzie mógł spokojnie odpoczywać.

Takie legowisko dla psa powinno być położone w miejscu, gdzie nikt nie będzie nieustannie się kręcił oraz nie będzie ono nam przeszkadzało w żaden sposób. Ważne jest, by umieścić w tym miejscu wygodny materac, na którym pies będzie mógł wygodnie się położyć. Legowisko dla psa powinno być dobrane tak, by zwierzę mogło się swobodnie w nim położyć, wyciągając łapy. Oczywiście można bardzo często zauważyć naszego czworonoga, który śpi zwinięty w kłębek. Takim widokiem można się zasugerować i stwierdzić, że przecież i tak nie wykorzysta tak dużej ilości miejsca, więc nie ma sensu przepłacać. Niestety takie myślenie jest bardzo błędne, ponieważ pies bardzo często wypoczywa wyciągając się bardzo mocno, w czym z pewnością przeszkodzi mu zbyt małe legowisko dla psa. Nie jest także prawdą, by pies wolał odpoczywać jak najbliżej swojego właściciela. Tak samo jak my, on również potrzebuje samotności, żeby odpocząć od innych stworzeń w swoim otoczeniu. Można oczywiście zauważyć tendencję psa do spania w naszych nogach, ale mimo tego nie powinniśmy pozbawiać go własnego, przytulnego miejsca. Jeśli przygotujemy psu odpowiednie legowisko, z pewnością to zauważy i będzie nam bardzo wdzięczny.

---

Zobacz także:
- Szczawnica noclegi
- fitness Kraków
- wakacje w Bułgarii

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl

Nowy członek rodziny - PIES

Jeśli wszyscy w domu są zdrowi, mamy pieniądze oraz kochaną babcię, która zajmie się pupilem podczas naszej nieobecności to możemy usiąść i poszukać odpowiedniej dla naszego trybu życia rasy psa.

Każda rasa ma zalety i wady. Najlepiej wybrać kilka ras i znaleźć hodowców tych ras w Polsce. Porozmawiać z nimi przez telefon i umówić się na spotkanie w hodowli. Nie każda rasa nadaje się do małych dzieci lub do małego mieszkania. Zbierzmy możliwie najwięcej informacji i sprawdźmy czy taki pies będzie mógł z nami żyć.

Przemyślmy sprawę na spokojnie, nie wpychajmy bernardyna do kawalerki na 7 piętrze w centrum Katowic, nie kupujmy małego yorka dla naszych 3 letnich córeczek. Pamiętajmy, że każdy hodowca będzie zachwalał swoją rasę – bo on kocha swoje psy i jest miłośnikiem tej rasy, ale też każdy odpowiedzialny hodowca powie Wam jakie ma wady ta rasa. Nigdy nie kupujmy psa z „pseudo hodowli”, gdzie nie można obejrzeć rodziców, gdzie nie można obejrzeć pomieszczenia z wszystkimi psami danego hodowcy.

Jeśli decydujesz się na psa rasowego, to kup od hodowcy, który jest zarejestrowany w Związku Kynologicznym, który sprzedaje Ci szczeniaka z metryką wystawioną przez ten Związek, i który wzbudził Twoje zaufanie.

Źródło: <a href="http://www.webshock.com.pl/zanim-kupisz-psa/">Zanim kupisz psa…</a> - Ata